1821'de Moskova'da doğdu. Yedi kardeşten ikincisiydi. Katı bir adam olan babası doktor ve kendini dinine adamış bir Hırıstiyan'dı. Dostoyevski'nin çocukluğu Moskova'daki Mariinsky Yoksullar Hastanesi'nde geçti. Dokuz yaşındayken sara nöbetleri başladı. Annesini tüberkülozdan kaybettikten sonra, on altı yaşında Petersburg'taki Mühendislik Okulu'na gitti ve subay olarak mezun oldu. İlk romanı "İnsancıklar" 1846'da yayımlandı ve dönemin ünlü eleştirmenlerinin övgülerini kazandı. Fakat izleyen yıllarda yaptığı çalışmalarda aynı ilgiyi göremedi, hatta acımasızca eleştirildi. 1849'da "Petraşevski çevresi"ne katıldığı için idama hüküm giydi, ama infaza birkaç dakika kala cezası, Sibirya'da dört yıl kürek cezası ve sürgün olarak hafifletildi. Sürgünde geçirdiği yıllar Dostoyevski'nin siyasi düşüncelerinde büyük değişikliklere yol açtı. Aynı zamanda dine, Ortodoksluğa yönelmesine sebep oldu. 60'ların başında kardeşi ve arkadaşı N.N. Strahov'la birlikte "Vremja" (Zaman) ve "Epoha" (Dönem) dergilerini kurdu. 1867'de kumar borçlarından kurtulmasına yardımcı olan ikinci eşi Anna Grigoriyevna Snitkina'yla evlendi. 1880'de Moskova'da Puşkin'in anıtının açılışında meşhur konuşmasını yapan Dostoyevski, altı ay sonra, 1881'de öldü. Önemli eserlerinin çoğunu 1864'ten sonra vermiştir: Yeraltından Notlar, Suç ve Ceza, Budala, Cinler, Karamazov Kardeşler.
